غزل شماره ۱۲ ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شماآب روی خوبی از چاه زنخدان شما عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمدهبازگردد یا برآید چیست فرمان شما کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیتبه که نفروشند مستوری به مستان شما بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگرزان که زد بر دیده آبی روی رخشان شما با صبا همراه بفرست...

غزل شماره ۱۱ ساقی به نور باده برافروز جام مامطرب بگو که کار جهان شد به کام ما ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایمای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشقثبت است بر جریده عالم دوام ما چندان بود کرشمه و ناز سهی قدانکاید به جلوه سرو صنوبرخرام ما ای باد اگر به گلشن احباب...

غزل شماره ۱۰ دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ماچیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چونروی سوی خانه خمار دارد پیر ما در خرابات طریقت ما به هم منزل شویمکاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش استعاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما روی...

غزل شماره ۹ رونق عهد شباب است دگر بستان رامی‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را ای صبا گر به جوانان چمن بازرسیخدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروشخاکروب در میخانه کنم مژگان را ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگانمضطرب حال مگردان من سرگردان را ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندنددر...

غزل شماره ۸ ساقیا برخیز و درده جام راخاک بر سر کن غم ایام را ساغر می بر کفم نه تا ز بربرکشم این دلق ازرق فام را گر چه بدنامیست نزد عاقلانما نمی‌خواهیم ننگ و نام را باده درده چند از این باد غرورخاک بر سر نفس نافرجام را دود آه سینهٔ نالان منسوخت این افسردگان خام را محرم راز دل شیدای خودکس...

غزل شماره ۷ صوفی بیا که آینه صافیست جام راتا بنگری صفای می لعل فام را راز درون پرده ز رندان مست پرسکاین حال نیست زاهد عالی مقام را عنقا شکار کس نشود دام بازچینکان جا همیشه باد به دست است دام را در بزم دور یک دو قدح درکش و برویعنی طمع مدار وصال دوام را ای دل شباب رفت و نچیدی گلی...