غزل شماره ۶ به ملازمان سلطان که رساند این دعا راکه به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهممگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را مژه سیاهت ار کرد به خون ما اشارتز فریب او بیندیش و غلط مکن نگارا دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزیتو از این چه سود داری که نمی‌کنی مدارا همه شب...

غزل شماره ۵ دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا رادردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیزباشد که بازبینیم دیدار آشنا را ده روزه مهر گردون افسانه است و افسوننیکی به جای یاران فرصت شمار یارا در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبلهات الصبوح هبوا یا ایها السکارا ای صاحب کرامت شکرانه سلامتروزی تفقدی کن درویش...

غزل شماره ۴ صبا به لطف بگو آن غزال رعنا راکه سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را شکرفروش که عمرش دراز باد چراتفقدی نکند طوطی شکرخا را غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گلکه پرسشی نکنی عندلیب شیدا را به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظربه بند و دام نگیرند مرغ دانا را ندانم از چه سبب رنگ آشنایی...